Skaut á mig ör................

Hún skaut á mig augum á skakk yfir barinn en skyndilega var ég farinn, því loforð gaf og ei til zetunnar boðið. Svo enn á ný er farið þegar kannski hefði betur verið. En það er dansað undir Gildrutakti við óútkýrð fljóð sem koma utan úr myrkrinu vímd af drukk konungsins Bakkusar. Í undarlegri sveiflu hljómfallsins leitast við að ná sambandi við hið yfirskilvitlega í transi hugans, en hið holdlega reynir að þröngva sér inn í meðvitundina, stúlka í leit að viðurkenningu á tilveru sinni og verund. Í sveiflu ánægjunnar sem hreyfing í losta hljómsins færir undirvitundinni, strýkur sálin fald guðdómsins. En í þoku Reykvískrar nætur er hvorfið úr glaumi vímunnar, læðst á brott áður en eitthvað nær tangarhaldi sem gæti við loðað og dregið inn í myrkrið. Því hið víða ginnungargap myrkursins sem seyðir og tælir sífellt fleiri til sín er ógnardjúpt sálarástand hnignandi sjálfsmyndar hinna beygðu og brotnu í fjörbrotum nýrrar vitundar komandi.