Austfirsk þoka.........

Hughrif, löngunin sem var, hvarf í óminnið, þung voru sporin sem stígin voru eitt af öðru, mjakast upp í ljósið, þrep fyrir þrep, myrkrið sem verið hafði allumlykjandi leystist í sundur eins og þokuslæðingur í austfirskum firði í dagrenningu og útsýnið út fjörðinn gaf tilefni til að lofa hið almáttka afl sköpunarinnar, sólin sendi sitt lífgefandi skin, vermdi hjarta mitt og vakti gleði mína á ný og víst er að hin sanna tilvera er af ástinni umvafin eilíflega................

©Steinart

Svört bifreið......

Svört bifreið

rýfur skynjun

á villigötum,

vegvísarnir 

sveigja af leið,

upplýsingaskiltið

dofnar í ljósaskiptunum.

Vegurinn á ákvörðunarstað,

vafasamur aflagður þjóðvegur

liðinnar velmegunnar.

Í skuggunum leynast

óvæntir atburðir.

©Steinart

Sól og máni....silfurþráður....

Sólin, máninn og stjörnur

festingarinnar heilla mig 

óendanlega.

Í ríki himnanna 

breiði út sæng mína.

Tengdur silfurþræðinum

ferðast hvert ég vil.

Í svefninum silkimjúka

spinn ævintýravef.

©Steinart