Minnisglöp.....

Burt sveif úr minni

mynd mín af þér.

Þú gleymd ert mér,

ég einnig þér. 

......nærvera

Hunangmjúk nærvera þín

í huga mér.

 

Birtingarmynd hinnar æðstu

tignar og náðar.

 

Fölskvalaus gleði augna þinna.

Augu sem mæta mínum

í mannfjöldanum.

 

Oft leitað langt yfir skammt,

en undir niðri býr sannleikur,

sannleikur úr djúpi aldanna,

uppsöfnuð viska.

 

Leiðarstef til framtíðar. 

Orðfang....

Orð sem skreppa úr hugarfylgsninu.

Út í víðfeðmi geimsins.

Fanga svo aftur í net

hugsana minna og raða

upp í nýtt litróf,

nýjan glóandi texta. 

"Öryggisráð Sameinuðu Þjóðanna" ??

Hef oft velt fyrir mér hlutverki "Sameinuðu Þjóðanna".
Oftlega hafa ákvarðanir og athafnir þessarar stofnunar valdið manni
heilabrotum um tilganginn.
Rétt eins og friðargæslusveitir stofnunarinnar virðast algerlega
gagnslaust fyrirbrigði.
Og hverskonar lýðræði er það hjá stofnun sem að er grundvölluð á,
(að því er ég best veit) að stuðla að friði og lýðræði í heiminum,
en er svo með "Öryggisráð" þar sem eistök ríki geta komið í veg
lýðræðisumbætur og mannréttindi í öðrum ríkjum ef þeim býður
svo við að horfa.

Þess utan sýnist mér ekki mikill munur á Bush fyrrverandi forseta
og Obama núverandi forseta Bandaríkjana, svona kannski eins og
sitthvor hliðin á sama peningnum.

Obama beitir neitunarvaldi í fyrsta sinn

Vegferð......

Löng orð í huga ná hálfvegis

þá leið sem fyrir liggur að

láta að baki í fyrsta áfanga.

 

Mín löngun nær í hæðir þrjár

með hjálp frá þér sem

ert mér leiðarljós.

 

Í ljósi þeirrar reynslu sem að

baki liggur, en liggur ei fyrir

hunda og manna fótum.

Á götu sem grýtt

hefur verið á köflum.

 

Kaflaskipt veröld á enn

hraðari ferð til nýrra tíma.

 

Er blóm viskunnar 

opnar sig! 

Draumar....

Draumar

sendir í pósti

framtíðarinnar

á næsta leiti! 

Tálsýn.....

Drungi í höfði mér

hugsunin splundrast

inn í óravíðáttuna!

 

Tilveran hlær og skopast.

Teymir mig á

asnaeyrunum.

 

Sýnir mér myndir,

bregður upp fallegri sýn,

aðeins til að

myrkva hana á ný!

 

Lagleg tálsýn mín,

leiðir mig í annan heim inn.

Veröld sem snýr fallegri

ásjónu sinni að mér! 

Allumlykjandi hagvöxtur....eða ekki?

Er veröldin grá með bláum röndum,

upplýst neonskilti í húminu.

Síðustu dreggjar alvöru kaffisins hverfa úr minni.

Angist mín kannski ástæðulaus, nýr framfaratími í uppsiglingu.

Hagvöxtur hugans, súluritin svífa í hæðir,

kappsamleg framleiðsla í viti firrtum heimi.

Og menn segja bara; hvaða blekbull er þetta sem vellur hér um

allar koppagrundir?

Hvergi friður fyrir lausnurum heimsins.

Menn sem ætla að leysa allan vanda með prósa og

angurværum ljóðum um ástina.

En ekkert skal stöðva hagvöxtin,

framleiðum fram í rauðan dauðann. 

Skemmtun!

Gæti hafa gerst á kvöldi svipuðu því sem nú, stormur, rigning, slydda.

Reykjavík fyrir hartnær tveimur áratugum......

 

Skemmtun.

 

Skrýðist hempu blekkingarinnar. Set upp upp eina af hinum liztitilegu grímum.

Helli í mig miði, svo talandinn verði sannfærandi.

Reyni að sýna í augunum ástleitinn bjarma, logandi órar!

Stenka á mig rakspíra "Passion". Pússa skóna, gleymi ekki að konur,

alvöru konur líta á skóna.

Fínar buxur, skyrta í stíl, silkibindi, töff leðurjakki.

Svalur gæi! Helli í mig meiri miði.

Passaðu þig strákur (!) konur líta ekki á slefandi fulla bjána,

hversu flottir sem þeir eru í tauinu.

Rigning, tek leigubíl, beint á veiðilendur hugaróranna.

Biðröð, mjög löng biðröð, stend úti við götu, troðningur í röðinni,

ýtt harkalega við mér, hrasa út á götu, næstum í veg fyrir bíl.

Bílstjórinn rétt nær að sveigja hjá, en æ nei, pollur, gusurnar ganga yfir mig,

rennandi, upp úr - niður úr, öskra!

Öll röðin beljast um í hlátrasköllum, þvílíkt ástand, rölti heim,

sjálfsvirðingu rúin.

Ó, þvílík útreið, þvílíkt kvöld! 

 

......um sólu

Löngun í himnaríkishæðir

í einu hendingskasti.

Hverfast í spuna fullnægjunnar.

Sökkva í haf óendanleikans.

Koma aldrei aftur.

Hverfa á braut um sólu hvata!