Sjálfbært Ísland!

Mín sýn á Ísland framtíðarinnar er sú að við verðum sjálfbær í matvælaframleiðslu.

Trúlega eru í raun allir möguleikar á því að við gætum orðið sjálfum okkur nóg.

En til þess að slíkt geti orðið þarf að sjálfsögðu "örugglega" að gera ýmsar breytingar í

regluverki okkar og skattaumhverfi og ekki síst í raforkuverði til gróðurhúsaræktunar.

Miðað við hvernig veðurfarið hér hjá okkur hefur verið að breytast síðastliðin ár virðist líka 

vera full ástæða til þess að fara í enn meiri kornrækt.

Margir láta sig dreyma um það að rækta hér ýmsan gróður sem nýta mætti í lífefnaeldsneyti,

það tel ég að við ættum ekki að gera, heldur nýta allt land sem getum til matvælaframleiðslu.

Og að sjálfsögðu að leitast við að framleiða allt á vistvænan hátt.

Staðreyndin er sú að við eigum bara eina jörð og henni hefur víða verið illilega spillt.

Jarðarbúar nálgast það að verða sjö milljarðar, ansi margir sem verður að metta,

og jarðgæði víða undan að láta vegna fólksfjölda og mengunar.

Því að það er eitt af því sem við sem eigum "í það minnsta ennþá" og það er gott og gjöfult land,

nægt vatn og búum við hlýnandi veðurfar. 

Og að sjálfsögðu er það líka sjávarútvegurinn og hefðbundin landbúnaður sem við búum að.

Ekki sé í raun að við ættum í neinu að breyta því fyrirkomulagi okkar að leitast við að vera

sjálfstæð og sjálfbær þjóð, við eigum nú þegar í mjög góðum samskiftum við nágrannaþjóðir

okkar í flestu tilliti, og sé enga ástæðu til að ætla að svo geti ekki verið áfram. 

S.s ættum við ekki að stórauka matvælaframleiðslu okkar, það sem við neytum ekki er

áreiðanlega hægt að selja öðrum þjóðum.

Ísland framtíðarinnar "Matarkistan í norðri".

 

E.s.

 

Langar svona til gamans að benda á hvað nafn lands okkar þýðir í raun

samkvæmt rannsóknum m.a. Gunnars Dal.

 

Ísland = Land Guðs. 

 

Keyptu um 1000 tonn af íslensku korni

Athugasemdir

[Andrés Kristjánsson, 30.1.2011 kl. 04:06]

100% sammála

[Jón Aðalsteinn Jónsson, 30.1.2011 kl. 11:53]

Þetta gengur svo lengi sem að við erum á þessu hlyindaskeiði sem verður vonandi sem lengst. Kringum 1970 var ástandið þannig að kal var svo mikið að heyskortur var víða. Því skulum við gleðjast meðan hægt er og nyta það en hafa samt vaðið fyrir neðan okkur.