Bloggfćrslur mánađarins, október 2010

DRAUMSEGL!

Merlandi hafflötur í huga mér.

Sólin skín úr óravíđáttunni.

Sigli minn sjó, einn á báti.

Ţanin segl hugsanna minna,

feykja mér um,

veraldir drauma. 


Brátt flýg...........

Brátt flýg ég í ađra geima.
Verđ ekki lengur heima.
Hćtti ađ láta mig dreyma.
Lćt ekkert mig lengur teyma.
Ćtla mér ađ reyna,
ţér ađ gleyma.

Draumsigling!

Mín sćng útbreidd, til ţerris,

bylgjast í golunni.

Löng er sú nótt sem frá mér fer.

Blindir draumar í skini tungls

í fyllingu.

 

Stjörnuţokur, minn ţjóđvegur,

sigli um  geiminn

á draumfleyi númer ţrjú.

Skođunarferđ um óskrifađar

sögur mannkynsins.

Forskot á tímann!

Í fimmtu draumhöll býr

undurfögur geimmey,

tćtir og tryllir

veikgeđja mann.

 

Af geimástum fer engum sögum.

Leyndarmál í dósum, keypt í sjálfsölum,

hundrađ krónu leyndó. 

"Menningin" breiđist út um víđan geim.

Nú sný ég aftur heim. 


Í fylgd Bakkusar konungs.

Í ţokunni sem umlykur mann

er áfengiđ flćđir úr hófi.

Skynsemin týnist, púkar  leika 

lausum hala.

Fegurđin verđur öll meiri,

eđa kannski rifar mađur segl

eitt andartak og útvíkkar

fegurđarskyn sitt.

Látlausar konur verđa kynbombur,

lofađar - ólofađar.

Siđferđiskenndin skríđur í helli sinn.

Gleymist í augnablik,

stundum lengur,

allt fer á flug.

Minniđ mann loks svíkur! 

 


Tungumál ástarinnar!

Ég tala ekki fullkomlega

tungumál ástarinnar.

 En stundum hugsa 

  ég heitt.

Reyni ađ fanga

augnablikiđ.

 

En, hafiđ er svo stórt

og blátt. 

Ógnarstórt hćgindi gert

úr flosmjúkri skynjun.

Skynjun mín hvítţvegin

hamingja í tóminu! 

 

 

 

 


 

 

 


Tréin í garđinum mínum.

Tréin í garđinum mínum. 

Greinar ţeirra kvíslast eins og ćđarkerfi

í forsögulegum garđi minninganna .

Hver grein ígildi sérstakrar

lífsreynslu úr fyrri tíđ.

Ţroskatré mitt hjúpađ mjúku

flauelsmyrkri. 

Tek út kerti, varpa rómantískum

bjarma á lífsskeiđ mitt.

 

Grisja - snyrti mitt tré.

Hegg af ţví dauđar og laskađar greinar,

hleđ ţeim í köst, tendra í.

Sit viđ bálköst dáinna minninga.

Reykur liđinna hugljómanna

liđast ţráđbeint upp í loftiđ

í logni tilfinninga minna. 

 

   


Innhverfa!

Taumlaus naflaskođun.

Ský dregur fyrir sólu!

Ferđin endalausa -

               inn í međvitundina.  


Sumarćvintýri.

Hef veriđ ađ dunda,

eitt augnablik.

Ađ gera ekki neitt,

slá á létta strengi,

ferđast um hugann,

rifja upp mynd,

ímynd af ţér.

 

Ţú sem komst

međ ćrslafengnu fjöri.

Trylltir mig um stund,

teymdir mig um bćinn,

kveiktir í mér bál.

 

Burt flaugst

í enda sumars.

Tregt mér var um ţađ,

sé ţig aldei aftur,

ţú hafđir gaman af. 


Ţrjú högg!

En svo var ţađ  ţetta skrýtna, ţessi kona

sem kom og ţreif hjá mér einu sinni í viku.

Já, ég vissi ekki afhverju, hver hún var eđa hvađan.

Ekki ţáđi hún laun frá mér, ekki einu sinni kaffibolla.

Alltaf á ţriđjudögum, á slaginu eitt,

birtist hún á tröppunum.

Sló ţrjú létt en ákveđin högg á dyrnar,

samt hafđi ég dyrabjöllu, mikiđ hljómaspil

og fallegt, en nei, alltaf ţrjú létt

ákveđin högg.

Aldrei talađi hún, fyrst ţegar hún kom,

já, hvenćr var ţađ nú aftur, ----

man ţađ ekki, nokkur ár síđan.

Bank bank bank, ég undrandi, hva ćtli bjallan sé biluđ!

Stendur hún ţarna á tröppunum.

Međ kústa, fötur, tuskur, fćgilög og bón,

já, hvađ ţađ heitir nú alltsaman,

ţetta sem konur nota viđ ţrif!

Góđan daginn, sagđi ég, benti henni á bjölluhnappinn,

ýtti á hann, jú jú, bjölluhljómurinn

fallegur og tćr.

Hún breytti ekki svip, kinkađi ađeins kolli,

rótađi í kápuvasanum, dró upp velkt

pappírssnifsi, rétti mér.

Ţegar hafđi slétt úr snifsinu, blasti ţađ viđ mér,

nafniđ mitt.

Man ţađ skýrt, leit í augu hennar, grá-fljótandi,

hér-ţar, svo órćđ, samt eins og svo

viss í sinni sök!

Já, ţetta er ég, meinti ţá ađ hún hefđi

fundiđ réttan mann.

Hvađ get ég gert fyrir ţig?

Hún rétt berađi tennurnar, var ţađ bros,

veit ekki, trúlegast.

Međ látbragđi sýndi hún manneskju ađ ţrífa,

og ţá meina ég "Ţrifnađ" međ stórum staf,

tók upp af tröppunum fötu sína og

tilheyrandi og gekk inn.

Engu ansađi hún spurningum mínum,

ađeins ţetta - kannski bros.

Svo, ađ mér fannst, međ eldingarhrađa

ţreif hún allt hátt og lágt.

Indćlt!

Alltaf á ţriđjudögum á slaginu eitt,

ţrjú létt en ákveđin högg.

Hver hún var, hvađan, hver sendi hana,

borgađi laun, ţađ veit ég ekki.

En ţetta var sannarlega indćlt. 

 

    

 


Lítiđ yrki.

Vertu mér samferđa í

kyrrđinni sem umlykur

hjarta mitt.

Gangtu međ mér í

skógarlundum fegurđarinnar.

Horfđu međ mér til himins,

sjá óskastjörnur brosa.

Sigldu međ mér hafiđ

til annara heima.

Fylg mér á ókunnum stígum,

gegnum nýtt landslag.

Sáum frćjum,

uppskerum ástina.

Höldumst í hendur,

sjáum tímann líđa hjá.


Nćsta síđa »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband