Dögun.

Þær eru á förum,

tilfinningarnar sem hefur nært,

haldið við og vegsamað.

Nú þær leysast upp,

hverfa burt sem dögg í skini sólar

á nýjum degi vakningar þinnar.

Öll gömlu gildin gliðna og

sál þín ~ vitund þín rís upp

af eldinum eins og fuglinn Fönix

og svífur inn í hinn nýja raunveruleika

Vatnsberans.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 27.8.2011 kl. 13:39]

Góður ertu í ljóðinu 'Augu í augnablikinu ~ leitandi' og firnalangur leiðslustíll þinn í ljóðinu 'Sírenurnar kalla úr firðinni' í sama anda, góðum anda, þótt stytta mætti eflaust eitthvað úr fræðslunni frá Grikklandi og líta aftur á ljóðið, heild þess og hljómfall eftir svo sem eitt ár.

Hér í þessu styttra ljóði bendi ég bara á nauðsyn þess að stokka upp orðaröð 4. línu.

Þakka þér, Steinar.